Hoi,
Hier mijn verhaal over het maagbandje wat ik uiteindelijk niet genomen heb.
In september 2000 besloot ik voor het maagbandje te gaan. Samen met een vriendin (nu ook mijn baas) ging ik naar mijn eerste afspraak toe. Bij dr. Goudswaard in Leeuwarden. Als eerste zouden er allerlei vooronderzoeken plaatsvinden waaronder een maag- en longfoto, en een echo waarbij er gekeken werd of ik galblaasstenen had.
Verder zou er een psychologisch onderzoek komen om te kijken of dit hetgeen was waar ik echt achter stond.
Uit het vooronderzoek bleek dat ik galstenen had en een maagbreuk.
Een maagbreuk houdt in dat mijn maag al een natuurlijk bandje heeft. Een deel ervan stak namelijk boven mijn middenrif uit.
Een maagonderzoek was zeer gewenst. Deze heb ik kunnen combineren met de galblaas verwijdering waardoor ik niet dat enge onderzoek bewust heb moeten ondergaan. Ik was namelijk toch al onder zeil en ze hebben dat tegelijkertijd gedaan.
Dus in april 2001 is mijn galblaas verwijdert en hebben ze geconstateerd dat ik toch een flinke maagbreuk had. Maar ik stond er nog steeds volledig achter en na een nagesprek van die galblaas is mij gelijk verteld dat de maagband operatie op de oude manier zou verlopen. dus dat zou betekenen dat ik een grote jaap er aan over zou houden.
Daarnaast was het voor mij de vraag of het wel een bandje zou worden. (Dit door de maagbreuk). Nog steeds stond ik er voor de volle 100% achter.
Na tijden wachten belde ik in november 2001 op of ze al wat wisten over mijn operatiedatum. Ja, zo rond mei 2002 zou ik aan de beurt zijn.
Mijn gedachtengang over het maagbandje veranderde spontaan toen ik het programma van na de diagnose zag. Het ging over het maagbandje en daarbij waren 3 mensen aan het woord. Waaronder ook onze Mieke.
Uit dit gesprek werd mij zoveel duidelijk en ook niet waardoor ik verder met mensen ben gaan bellen. Hoe ervaarden zij de operatie en wat daarna gebeurde. Wat waren de voordelen en zeer zeker ook belangrijk, wat waren de nadelen. En ook die heb ik gehoord en die waren niet fris.
Maar die niet frisse nadelen deden mij niet veranderen. Want voor hetzelfde geld zou het bij mij allemaal via het boekje gaan. Wie weet.
Wat wel is blijven hangen en uiteindelijk bij mij de doorslag heeft gegeven is de opmerking dat je toch zou blijven snoepen. Aangezien ik een lekkere snoeper ben zou dat bandje voor mij dus weinig nut hebben. Daarnaast kan ik met stelligheid zeggen dat ik niet de moed en de uithoudingsvermogen heb om zo'n bandje te voldragen. Ik kan gewoon niet zonder zo nu en dan lekker eten. En dat zou met dat bandje niet meer kunnen. Nu zullen er mensen zijn die dat niet zo vinden en die heel erg blij zijn met hun bandje. Bij deze ben ik dan ook heel erg blij voor hun maar ik kon het uiteindelijk toch niet opbrengen.
Je gaat je producten die je niet meer zo goed kan eten vervangen door andere dingen. Meestal zijn dat de dingen die goed glijden. Mayonaise, milkshakes. Dat soort dingen. Daarnaast heb ik verhalen gehoord waarbij je denkt aan mijn lijf geen polonaise. Ik heb deze punten allemaal op een rij gezet, de voors en de tegens en toen uiteindelijk besloten het niet te doen.
Nu zullen er nog meer mensen zijn die hun ervaringen ook met mij willen delen of mij juist willen tegenspreken. Want ook ik ben nog steeds op zoek naar mensen bij wie het wel goed gaat. En zou dat ook graag willen horen.
Hier mijn verhaal over het maagbandje wat ik uiteindelijk niet genomen heb.
In september 2000 besloot ik voor het maagbandje te gaan. Samen met een vriendin (nu ook mijn baas) ging ik naar mijn eerste afspraak toe. Bij dr. Goudswaard in Leeuwarden. Als eerste zouden er allerlei vooronderzoeken plaatsvinden waaronder een maag- en longfoto, en een echo waarbij er gekeken werd of ik galblaasstenen had.
Verder zou er een psychologisch onderzoek komen om te kijken of dit hetgeen was waar ik echt achter stond.
Uit het vooronderzoek bleek dat ik galstenen had en een maagbreuk.
Een maagbreuk houdt in dat mijn maag al een natuurlijk bandje heeft. Een deel ervan stak namelijk boven mijn middenrif uit.
Een maagonderzoek was zeer gewenst. Deze heb ik kunnen combineren met de galblaas verwijdering waardoor ik niet dat enge onderzoek bewust heb moeten ondergaan. Ik was namelijk toch al onder zeil en ze hebben dat tegelijkertijd gedaan.
Dus in april 2001 is mijn galblaas verwijdert en hebben ze geconstateerd dat ik toch een flinke maagbreuk had. Maar ik stond er nog steeds volledig achter en na een nagesprek van die galblaas is mij gelijk verteld dat de maagband operatie op de oude manier zou verlopen. dus dat zou betekenen dat ik een grote jaap er aan over zou houden.
Daarnaast was het voor mij de vraag of het wel een bandje zou worden. (Dit door de maagbreuk). Nog steeds stond ik er voor de volle 100% achter.
Na tijden wachten belde ik in november 2001 op of ze al wat wisten over mijn operatiedatum. Ja, zo rond mei 2002 zou ik aan de beurt zijn.
Mijn gedachtengang over het maagbandje veranderde spontaan toen ik het programma van na de diagnose zag. Het ging over het maagbandje en daarbij waren 3 mensen aan het woord. Waaronder ook onze Mieke.
Uit dit gesprek werd mij zoveel duidelijk en ook niet waardoor ik verder met mensen ben gaan bellen. Hoe ervaarden zij de operatie en wat daarna gebeurde. Wat waren de voordelen en zeer zeker ook belangrijk, wat waren de nadelen. En ook die heb ik gehoord en die waren niet fris.
Maar die niet frisse nadelen deden mij niet veranderen. Want voor hetzelfde geld zou het bij mij allemaal via het boekje gaan. Wie weet.
Wat wel is blijven hangen en uiteindelijk bij mij de doorslag heeft gegeven is de opmerking dat je toch zou blijven snoepen. Aangezien ik een lekkere snoeper ben zou dat bandje voor mij dus weinig nut hebben. Daarnaast kan ik met stelligheid zeggen dat ik niet de moed en de uithoudingsvermogen heb om zo'n bandje te voldragen. Ik kan gewoon niet zonder zo nu en dan lekker eten. En dat zou met dat bandje niet meer kunnen. Nu zullen er mensen zijn die dat niet zo vinden en die heel erg blij zijn met hun bandje. Bij deze ben ik dan ook heel erg blij voor hun maar ik kon het uiteindelijk toch niet opbrengen.
Je gaat je producten die je niet meer zo goed kan eten vervangen door andere dingen. Meestal zijn dat de dingen die goed glijden. Mayonaise, milkshakes. Dat soort dingen. Daarnaast heb ik verhalen gehoord waarbij je denkt aan mijn lijf geen polonaise. Ik heb deze punten allemaal op een rij gezet, de voors en de tegens en toen uiteindelijk besloten het niet te doen.
Nu zullen er nog meer mensen zijn die hun ervaringen ook met mij willen delen of mij juist willen tegenspreken. Want ook ik ben nog steeds op zoek naar mensen bij wie het wel goed gaat. En zou dat ook graag willen horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten